Andries Heidema is sinds 2007 burgemeester van Deventer. Hij werd in 1962 geboren in Haren (Gr.) en studeerde in Wageningen. Ook deed hij een opleiding tot mediator. Werkte onder meer als interimmanager en als eerste burgemeester in de fusiegemeente Neder-Betuwe.
‘Bij mijn studie landinrichtingswetenschappen deed ik niet de civieltechnische kant maar de procesmatige. Je moet je voorstellen: een deel van het platteland moet op de schop, er moet een natuurgebied komen of bedenk het maar. Dat raakt ongelofelijk veel belangen. De essentie van mijn opleiding was nu hoe kun je mensen met zoveel verschillende opvattingen en belangen bij elkaar brengen. En hoe kun je met elkaar komen tot een gezamenlijk plan voor de toekomst, een plan waarin uiteindelijk iedereen zich wel kan vinden. Zulke vaardigheden kun je als burgemeester in een enorm diverse samenleving ook goed gebruiken.Ik zie een directe verbinding met de Dag van de Dialoog. Je hebt zo snel de neiging om tegenover elkaar te komen staan in plaats van door te vragen. Mensen nemen zo snel stelling in plaats van oprecht geïnteresseerd te zijn in die ander en waarom-vragen te stellen. En dat is iets dat cruciaal is bij een veranderingsproject, bij je rol als burgemeester. Dat is ook mijn diepste drijfveer om zo enthousiast te zijn over de Dag van de Dialoog. Je hoopt dat mensen elkaar daar ontmoeten. Een ander gesprek aan te gaan dan ze vaak gewend zijn, door niet te gaan discussiëren, door niet stelling te gaan nemen, maar om door te vragen. We zitten vaak zo vol van ons eigen verhaal.
Dat was ook een cadeautje van Desmond Tutu, die in Deventer op bezoek was. Er was een viering in de Lebuïnuskerk en vertegenwoordigers van verschillende levensbeschouwelijke stromingen uit de Deventer samenleving vertelden iets over zichzelf, over hun groep: wie ben ik, wat drijft mij. Dat was zo mooi, dat groepen die soms mondiaal tegenover elkaar staan hier broederlijk en zusterlijk naast elkaar op het podium stonden. Iedereen op zijn eigen plek.In mijn eigen leven faal ik natuurlijk ook wel regelmatig. Dan denk ik, ik had moeten doorvragen. Dat is wel een beetje mijn valkuil: “jumping to conclusion”. Maar ik probeer op de rem te trappen. Als de gelegenheid er is, kan ik er ook echt van genieten om dieper in te gaan op iemands verhaal: “vertel wat over jou, wat houdt jou bezig, hoe kijk je tegen de wereld om je heen aan?” Dat is enorm verrijkend. Dát creëert een band, denk ik.
Het college van B&W zit iedere week een halve dag bij elkaar om lijnen uit te zetten en keuzes te maken. Dan heb je per definitie wel eens onderwerpen waarbij het er scherp aan toegaat. Als je niet uitkijkt zit je zo in een stellingenoorlog. Maar je moet zien uit te komen bij de diepere drijfveren van iemand en helpen een brug te slaan. Mijn mediatorachtergrond helpt daarbij. En mijn opleiding in Wageningen natuurlijk, die procesmatige benadering van dingen.
Thuis probeer ik eveneens de dialoog’regels’ in de praktijk te brengen natuurlijk, maar ook dat lukt niet altijd. Dan kom ik moe en gaar thuis en dan hebben zij ook hun verhaal. Dan doe je je stinkende best om aandacht te hebben, dat gaat vaak goed, maar soms ook niet. Maar je moet je altijd blijven inzetten.’
Dannie ten Zweege
Please follow and like us:
